ه ز ا ر سال نوری!
تو را دویده ام من... ه ز ا ر سال نوری! ولی همیشه دوری، حکایتی عجیب است...
ماییم و دلی که...
تو! مسئول گل خود هستی...
از دست و زبان که برآید؟ کز عهده ی شکرش بدر آید...
منت خداى را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزيد نعمت، هر نفسى که فرو مىرود ممد حيات است و چون که برآيد مفرح ذات، پس در هر نفسى دو نعمت موجود و بر هر نعمتى شکرى واجب...
...